سلام خدمت همه دوستان و رفقا
امیدوارم که همه صحیح و سلامت در کنار خانواده لحظات خوبی رو سپری کنید، سوالی که داشتم که خدمت دوستان بر میگرده به مشکلات روحی و روانی که دارم.
من جوان ۳۱ ساله و مجردی هستم، لیسانس دارم و داخل یک ارگان بصورت پیمانکاری و با حقوق تقریبا ۶ تومن کار میکنم، خونه و ماشین هم دارم، انسان به شدت احساسی هم هستم.
سوال من اینه که همیشه از خودم ناراضی هستم، همه ش به مردم نگاه میکنم که چه کار میکنند، متاسفانه همیشه ی حس نیتی و مقایسه با اطرافیان تو وجودم هست که مغزم رو مثل خوره میخوره، بخوام مثال بزنم مثلا همیشه خودم رو سرزنش میکنم چرا شغل رسمی ندارم، چرا درسم رو ادامه ندادم تو مقاطع بالاتر، چرا مثلا فلانی رفت ارشد گرفت، چرا فلانی ازدواج کرد و من هنوز مجردم، چرا شرایط کاریم اونی که میخوام نیست، یه حس کمال گرایی مریض گونه ای هم در وجودم هست که اذیتم میکنه.
همه ش در حال حرص خوردن و مقایسه هستم، متاسفانه دختر مورد علاقه ام رو هم سر همین تفکرات مسخره از دست دادم، این مشکل رو هم در خودم ریشه یابی کردم، میدونم چاره کارم در نبود عزت نفس هست که به علت خودیی زیاد و مقایسه ای که در دوران نوجوانی توسط مادرم صورت می گرفت و به معنای واقعی کلمه من رو نابود کرد.
حال از دوستان خودم سوال دارم چکار کنم درست بشم؟، دلم میخواد دوستان زیادی داشته باشم، ازدواج کنم، یک زندگی ساده و معمولی مثل بقیه داشته باشم، چه جوری زندگی خودم رو تنظیم کنم بر اساس عقل و منطق تا این تفکرات اذیتم نکنه.
ممنون میشم راهکارهایی که به ذهن تون می رسه بهم بگید تا بتونم تو کمترین زمان خودم رو بازسازی کنم و روی خودم و شخصیتم کار کنم. (زندگی برتر)
درباره این سایت